Neelie Kraaijeveld - den Heijer woont in een appartement aan de voorzijde van de Respectlocatie Bosch en Duin. Een CVA, hart- en longproblemen, maakten dat Neelie niet langer zelfstandig kon wonen. Na twee en een half jaar voelt ze zich hier al aardig thuis. “Alles wat hier staat is van mezelf, behalve die kast.” Neelie omringt zich behalve met haar eigen meubeltjes ook met mooie foto’s van vroeger. “Mijn zoon was laatst hier en toen hebben we lijstjes gekocht voor wat foto’s die ik had gevonden.”
Een prachtige trouwfoto van Neelie herinnert haar dagelijks aan vroeger, voor Neelie een gelukkige tijd. “Mijn man en ik hadden een sigarenwinkel, die uiteindelijk een soort winkel van Sinkel is geworden. We verkochten kaarten, tijdschriften, maar ook lampen, van alles.” Het was een drukke tijd waarin ze ook hun zoon en dochter grootbrachten. 12 jaar geleden overleed Neelies man. Ze is ontroerd als ze aan hem denkt. “Maar je moet door hè? Vlak daarna overleed mijn zwager. Vanaf die tijd hebben mijn zus en ik veel samen gedaan. We gingen weekendjes weg en we winkelden samen.” Nog steeds gaan de zussen er weleens samen op uit. Allebei in hun scootmobiel. Dat zijn de momenten waar Neelie van geniet. En natuurlijk als haar zoon of dochter op bezoek komen. “Mijn zoon woont in Hamburg, maar als hij op bezoek komt dan eten we samen en dan komt mijn dochter of mijn zus ook.” Daarnaast houdt ze ervan om Mahjong te spelen op haar laptop.
Neelie is tevreden bij Bosch en Duin. “De zorg is hier goed. Het zijn allemaal behulpzame, lieve verzorgers. Ik krijg hulp als dat nodig is, maar ik probeer nog zoveel mogelijk zelf te doen.” Ook haar nagels heeft ze zelf gelakt. Haar uiterlijke verzorging was altijd belangrijk voor Neelie en dat is het nog steeds. Haar kleding is zorgvuldig uitgekozen met bijpassende sieraden. Zonder een beetje make-up gaat ze de deur niet uit. “Het hoort bij me. Ik doe het niet voor anderen, maar echt voor mezelf. Als ik geen make-up op heb, voel ik me niet helemaal aangekleed.”
Deel deze pagina